Podmiotami terapii poprzez twórczość są wszyscy aktorzy tego procesu, a więc osoby niepełnosprawne poddane pewnej opiece, ale obok nich także rodzice, nauczyciele, terapeuci, przyjaciele. Mamy tu do czynienia z procesem, w którym wpływy biegną wielostronnie.
Terapia przez twórczość: jest najbliższa źrodłosłowowi greckiemu therapeuein opiekować się, oddawać cześć. Drugi człon to słowo twórczość to każde świadome wprowadzanie własnego porządku w otaczający świat.
Powinno się używać zwrotu: terapia poprzez twórczość a nie terapia przez sztukę, myli się bowiem pojęcia twórczości z pojęciem sztuki.
Terapia poprzez twórczość to chyba coś idealnego dla niektórych osobowości. Niektórzy ludzie istnieją tylko dla aktów tworzenia. I nie musi to być sztuka wielką literą. Można tworzyć wiersze, powieści, obrazy, muzykę, domy, ogrody, ubrania, ręczne robótki, hafty i jedzenie. Wybrańcy potrafią tworzyć piękne całe życie i to też jest sztuką, czy może sposobem na udane życie.
Jakakolwiek twórczość w leczeniu chorych osób jest niezbędna. Niektórzy pacjenci, którzy są upośledzeni umysłowo czy fizycznie często czują się niepotrzebni, bezużyteczni, uważają że są zbędni na świecie. Wtedy świadomość, że zrobiona własnoręcznie choćby ramka na zdjęcie może przynieść komuś radość sprawia, że pacjent ten juz nie jest niepotrzebnym, a wręcz pożądanym członkiem społeczności.
Dzięki arteterapii możemy w pełni wykorzystać swoją twórczość w celach leczniczych. Każdy bez względu na swoje aktualne samopoczucie, płeć czy wiek, może z niej korzystać. Sztuka poprzez nasze świadome działania może być rozwiązaniem wielu problemów.
“Kształcenie – Przez – Sztukę, może być szczególnie ważne
nawet nie dlatego, że przysparza artystów,
ile że przysparza lepszych ludzi”
(A.H. Maslow)
Zgadzam się z wypowiedzią Kasika, arteterapia pozwala osobom niepełnosprawnym poczuć się, choć przez chwilę kimś,kto potrafi dać odrobinę szczęścia drugiej osobie poprzez swoj zapał do pracy i efekty tejże pracy połączonej z twórczością. Bo najwięcej radości nie jest w tym co od drugiego człowieka dostajemy, ale co możemy mu dać:)
Arteterapia to cudowna terapia dla pacjenta i jego bliskich, pomaga zapomnieć jednej jak i drugiej stronie o życiu codziennym. wspólna praca zbilza i dodaje odwagi do życia i walki. Wspólnie stworzone rzeczy staja sie symbolem naszaj siły i możliwości .
Uważam, że ten rodzaj terapii czyni cuda, gdyż w prosty i mało wyszukany sposób pomaga ludziom dyskwalifikować problemy, sprzeczności, a także konflikty. W niemożliwy sposób rozwija umiejętności manualne, intelektualne danej osoby, a co z tym idzie skutecznie zwalcza stres i jego niepożądane skutki. Terapia przez twórczość jest stosowana w pomocy dzieciom, nastolatkom, osobą dorosłym, jak i również całym rodzinom. Myślę , że istotne jest to, że arteterapia ma szeroki wachlarz zastosowań, wykorzystywana jest m.in. w leczeniu depresji, lęków, uzależnień, także w przypadkach przemocy domowej, w trudnościach społecznych i emocjonalnych. Zorganizowana aktywność członków rodziny w robieniu wspólnych rzeczy np. malowanie, rzeźbienie, wspólne pisanie; zbliża uczuciowo, dodaje pewności siebie, daje poczucie ważności. Osoba taka , bądź cała grupa czuje się potrzebna , istotna. Elementy, które sprawiały trudności powoli schodzą na drugi plan, aż do momentu w którym w ogóle nie będą już zauważalne. Zdecydowanie mało mówi się i pisze o terapii poprzez twórczość.
W pracy arteterapeutycznej rysunek jak wiadomo jest jednym z wielu dostępnych narzędzi.Pracując twórczo terapeuci nie ograniczaja się do stosowania jednego narzędzia. Nie stosują na zajęciach np. tylko rysunku, muzyki czy dramy. Dobierają narzędzia do indywidualnego charakteru osób z którymi pracujemy i do sytuacji w jakiej pracujemy. Dzieki temu osoby niepełnosprawne moga poczuc sie odrobine szcescia jak pisala kamila