Czym jest asertywność?
Asertywność to umiejętność wyrażania uczuć, postaw, opinii, życzeń, przekonań w sposób bezpośredni, stanowczy i uczciwy.
Umiejętność wyrażania naszych uczuć w taki sposób, aby nie zrezygnować z samego siebie, ale też respektować prawa innych.
To sztuka wyrażania własnych potrzeb bez urażania uczuć innych.
- oznacza wiarę w siebie i jednocześnie szacunek dla uczuć i potrzeb innych
- oznacza szukanie nowych dróg dla wyrażenia własnego Ja
- niezwykle istotne jest aby przestać martwić się, czy twoje zachowanie spełnia oczekiwania innych osób
- człowiek asertywny nie musi podawać motywów swego działania
- pamiętaj, że wolno Ci popełniać błędy
- ludzie asertywni mają prawo zmieniać zdanie (każdy ma prawo do elastyczności, zmiany poglądów, ktoś kto próbuje tobą manipulować wytknie ci, że tydzień temu mówiłeś coś innego niż dzisiaj)
- to umiejętność powiedzenia nie
Przeszkody w drodze do asertywności
- fałszywa skromność, głęboko zakorzenione w naszym społeczeństwie przekonanie, że nie wypada mówić o swoich osiągnięciach (bo to próżność, zarozumialstwo, grzech)
- "Nie chwal się bo to nieładnie"
- odsuwamy nasze sukcesy na bok, a roztrząsamy niepowodzenia a więc dokonujemy zamachu na własne "ja"
- niska samoocena
Nieasertywny człowiek rezygnuje z własnych zachowań (do których ma prawo), nie broni własnego zdania, rezygnuje z własnych potrzeb.
Asertywność, modne słowo a umiejętność często nadużywana na pokrycie tak naprawdę egoizmu.Jednak jeśli, ktoś potrafi być i wrażliwy na innych i jednocześnie asertywny to tylko pozazdrościć.
Myślę, że ludziom którzy potrafią być asertywni żyje się dużo łatwiej i przyjemniej. Uważam, że ta umiejętność jest niesamowicie isotna i gdyby każdy z nas był asertywny świat wyglądałby o wiele ciekawiej ponieważ brak asertywności pozbawia nas zadowolenia z własnego życia i sprawia, że jesteśmy bez wyrazu, i staramy podporządkować innym zatracając przy tym swoją osobowość.
Myślę, że niektóre osoby mylą tupet, bezczelność i zarozumialstwo z asertywnością. Jestem w czymś dobry, nie obawiam się konkurencji, dbam o swoje interesy, znam swoją wartość, ale nie upoważnia mnie to do zachowań wyżej wymienionych. Świadomość własnej wartości nie musi być arogancją i brakiem wrażliwości na innych. To bardzo ważna, jeśli nie najważniejsza umiejętność życiowa.
Pomimo, iż o asertywności się dużo mówi, jesteśmy z tą tematyką zapoznawani i w szkole na zajęciach, jak również na kursach i szkoleniach. I choć wiemy na czym polega bycie asertywnym to problem z asertywnością pojawia się zawsze wtedy gdy próbujemy wprowadzić ją w życie. My staramy się być asertywni a ludzie zazwyczaj odbierają ją jako wrogie zachowanie wobec ich osoby nie rozumiejąc, że mamy prawo aby wyrażać własne zdanie, odmówić im kiedy nie mamy na coś ochoty. Pozbawiają nas tym samym możliwości bycia sobą i wierzenia we własne siły i swoją wartość. Zaczynamy za to martwić się czy nasze zachowanie jest odpowiednie i czy spełnia oczekiwania danej osoby.
Asertywnośc hmmm jest to coś szalenie trudnego, jednak można się jej nauczyc. A najlepszym nauczycielem w tej nauce jest nasze życie i doświadczenia stojące na naszej drodze, to nauka od samego siebie i przy pomocy własnego rozumu.To przede wszystkim postępowanie w zgodzie z samym sobą, ale również takie które nie krzywdzi innych.
I chyba to jest najtrudniejsze
Mniej złości, agrsji, wrogości a więcej asertywności pozwoli na lepsze porozumienie z ludzmi na któych nam zależy.
Asertywność w dzisiejszych czasach praktycznie nie istnieje. Spotkać człowieka posługującego się tą umiejętnością graniczy z cudem.
Po pierwsze większość ludzi myli umiejętnośc asertywności i stosuje ją w swoim życiu okazując brak zrozumienia dla innych i ciągłym negaowanie czyichś poglądów i zastępowaniem ich swoimi. Ujmując w skrócie asertywnośc zamienia się w egozim.
Po drugie w ówczesnym świecie przepełnionym fałszem i obłudą ciężko być asertywnym, tacy ludzie z marszu są dyskwalifikowani i odtrącani.
Szczerość i wyrażanie swoich poglądów jest dziś nienormalne, lepiej siedzieć cicho i przytakiwać innym. Tak jest wszytskim łatwiej.
Ludzie żyją w ciągłej obawie, że ktoś ich zle zrozumie albo, że ich poglądy zostaną skrytykowane i wyśmiane. Większośc z nas posiada niską samoocenę, i tkwi w nas ciągła obawa przed wyrażaniem swoich opini, poglądów i uczuć.
Być asertywnym to nie takie proste.Przez to zachowanie komunikujemy nasze potrzeby i uczucia innym ludziom. Krótko mówiąc, uczymy się jak nie dać wejść sobie na głowę. Jeżeli jest się asertywnym to postrzega się włąśne błędy pozytywnie, jako okazję do nauki czegoś nowego.Akceptowanie własnych możliwości pomaga w stawianiu sobie realistycznych celów, dzięki czemu unika się wchodzenia w sytuacje, w których doznaje się niepowodzenia.
Aby być asertywnym musimy wiedzieć, czego chcemy, co jest uczciwe i wyraźnie o to prosić. Pod żadnym pozorem nie wolno nam chować się za czyimiś plecami. Wydaje się łatwe, jednak tylko nieliczni potrafią być asertywni we wszystkich dziedzinach życia.Ja również.
Szczególnie trudno być asertywnym w pracy. Żyjemy w społeczeństwie, opartym na dużej konkurencyjności i ciągle jesteśmy bombardowani przez środki masowego przekazu opiniami o tym, jak powinniśmy wyglądaćizachowywać się.Trudno się temu przeciwstawić.Na pewno jednak warto podejmować działania zmierzające do bycia asertywnym na każdym etapie naszego życia ,chodzi przecież o nasze zdrowie. Jola O.